FRANSA’DAKİ cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ilk turunun sonucu biraz daha da kritik duruma geldi... Sarkozy ile Sosyalist Parti adayı François Hollande arasındaki fark, denizaşırı uzak topraklardan gelen sayıların etkisiyle, yüzde bir buçuğa düştü. Böyle olunca, Marine Le Pen’in eli altındaki aşırı sağcı yaklaşık yüzde 19 oyun ikinci turda kime gideceği daha çok merak edilmeye başlandı.
“Doğal olarak Sarkozy’ye gider” denebilir ama, pek o kadar basit de değil.
İki nedenle.
Birincisi şu: İlk tur kampanyası boyunca Madam Le Pen cumhurbaşkanı Sarkozy aleyhinde söylenmedik söz bırakmamıştı; ikincisi de ırkçı sağcılığın oylarını gelecek genel seçimlerde daha da büyütmeye ve parlamentoda başa güreşmeye yönelik birtakım hesapların yapılmış olması. Hesapların başarısı da, Sarkozy’nin bu seçimde iyice yıpratılmış olmasına bağlı gözükmekte.
Bütün bunlar, iki haftalık aranın ardından ikinci turda çok güçlü ve oy toplayıcı bir kampanya yürütme zorunluluğunu ortadan kaldırmıyor tabii.
Yeni bir mali krizin kapıda olduğu, bazı Avrupa ülkelerinde ulusal bütçelerin açık vermeyi sürdürdüğü ve kamusal harcamalarda ekonomik disiplinin gereklililk kazandığı bir ortamda hep tasarrufçu politikaların gündeme getirilmesi beklenir, değil mi?
Hayır, Mösyö Hollande, beklenenin tam tersini yaparak, önümüzdeki günlerde özel ve kamusal yatırımcılığı öne çıkaracağını, iktidar döneminin ekonomik büyümeye önem verme gereğini savunacağını söylüyor. Akıllıca bir öngörüyle, yatırımları arttırmanın yeni istihdam yaratacağını, onun da daha fazla oy demek olduğunu hesaplamakta.
İsterseniz, Keynes’ciliğin dirilişi de diyebilirsiniz buna...
Böyle bir yaklaşımın Türkiye’deki sol için de bazı dersler içerdiğini söylemek herhalde yanlış olmaz.
Elbet, ana muhalefet partisi için de.
Yeter ki, o parti uyuz sosyaldemokratlığı artık bırakıp atılgan, düzen değiştirici, plancı ve karma ekonomici bir çizgiye yanaşsın.
(Cumhuriyet)
