Doksanaltı yıl önce bugün, yalnızca Rusya’nın değil, bütün dünyanın çehresini değiştirecek büyük bir toplumsal altüst oluş yaşanıyor, Avrora Zırhlısı’ndan açılan ateş, insanlık için yepyeni bir dönemin başlangıcını müjdeliyordu. Kışlık Saray emekçi halk ve Kızıl Muhafızlar tarafından basılmış, köhnemiş bir düzeni temsil eden zalim ve sömürücü bir zümre orta yerde kalıvermişti.
Petrograd ve Moskova’da “Sovyet İktidarı”nın galabe çalması için sokaklara dökülüyordu kadınlı-erkekli halk kitleleri…
İç savaşı kazandılar, emperyalistleri püskürttüler. Silah altına alındılar, açlıktan ve soğuktan kıvranırken sınıfsız-sömürüsüz bir dünya kurma iradesini hiç yitirmediler. Kadınlı-erkekli yendiler Beyaz Orduları, Almanları, Japonları ve bilumum işgalcileri…
Üretmek gerekiyordu yeni düzen için, çalışmak hem de çok çalışmak. Fabrikalar ve tarlalar delicesine işe koyulan aydınlık yüzlü insanlarla doldu. Kadınlı-erkekli ter akıttılar ülkeyi ayağa kaldırmak için…
Cahildi çoğu, okuma fırsatı, eğitim olanağı bulamamışlardı. Kentlerden kırlara, uzak bölgelere doğru gidildikçe bağnazlık, yobazlık terör estiriyor, insan aklına meydan okuyordu. Yeni düzen yapması gerekeni yaptı, ilk fırsatta boynu bükük insanı çekti ayağa kaldırdı; milyonlar, milyonlar, milyonlar okullara, kurslara koştu, sıraları paylaştı kızlı-oğlanlı, kadınlı-erkekli…
Şarkı söylediler, spor yaptılar, oyunlar sahnelediler kadınlı-erkekli; yeni yeni kentler kurdular kadınlı-erkekli; raylar döşediler binlerce kilometre kadınlı-erkekli; barajlar inşa ettiler devasa büyüklükte kadınlı-erkekli…
Sonra düşman dikildi “Yeni Yaşam”ı kuranların karşısına. Avrupa’nın önemli bölümünü ayakları altına aldıktan sonra asıl hedefine, Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’ne saldırdığında, insanlık tarihinin o ana kadar tanık olmadığı bir vahşetle karşılaşıverdiler kadınlı-erkekli…
Silaha sarıldılar, cephe gerisinde top-tüfek-tank ürettiler, partizan olup faşistlere kök söktürdüler, hafızalardan silinmeyecek trajediler yaşayıp Leningrad’da, Kiyev’de ve adını bile duymadığımız binlerce köyde kasabada, Stalingrad’da destan yazdılar, Berlin’de Hitlercilerin inine sokuldular kadınlı-erkekli…
Kutladılar insanlığın barbarlığı alt edişini, dans ettiler, türküler yaktılar, yâd ettiler kavgada yitirilen on milyonları, kadeh tokuşturdular güzel günler ve çocuklar için yine kadınlı-erkekli…
Yaşamayı, mücadele etmeyi, üretmeyi, gerektiğinde ölmeyi ve elbette eğlenmeyi kadınlı-erkekli eylediler.
Sonra, yıllar sonra… İçeriden ve dışarıdan yıkılırken bu “Yeni Yaşam”, ipler Gorbaçovların, Yeltsinlerin, Putinlerin eline geçerken olup bitenler kadınlı-erkekli değildi; sinsiydi, kalleşti, ikiyüzlüydü alabildiğine… Karanlıktı.
Kadınların ve erkeklerin elinden “Yeni Yaşamı” aldılar. Geçici süreliğine…
Şimdi kadınlı-erkekli dolaşmasınlar, çalışmasınlar, dans etmesinler, şarkı söylemesinler, tasalanmasınlar, içmesinler, sokağa dökülmesinler diye uğraşıp durmaları bu yüzden; yeniden kadınlı-erkekli ve “ben kadın ya da erkek olarak anılmak istemiyorum” diyenlerle birlikte, “Yeni Yaşam”ı bir kez daha kurmaya kalkmasınlar diye onca tantana…
96. yılı kutlu olsun Büyük Ekim Devrimi’nin.
